ระบบควบคุมใหม่ช่วยให้การปล่อยดาวเทียมแม่นยำกว่าเดิม 40% พร้อมระบบหวนกลับ (return module) ที่สามารถลงจอดซ้ำแบบ SpaceX
2.1 Planned Timeline MM-3 ขึ้นสู่อวกาศพร้อม KCMO MM-3 ถึงจุดปล่อย (Deployment Point) ปล่อย KCMO ด้วยแรงดีดควบคุมทิศทาง MM-3 ถอยหลัง 20 เมตร / หมุน 15° / เร่งเครื่องกลับเส้นทางลง KCMO เริ่มระบบปฏิบัติการซ่อมดาวเทียม หาก KCMO วิบัติ ให้ระบบ self-destruct เพื่อไม่ให้เป็นขยะอวกาศ 2.2 Actual Timeline MM-3 ขึ้นวงโคจรตามปกติ ถึงจุดปล่อยตามกำหนด ระบบดีดของ KCMO ทำงาน แต่แรงดันเบี่ยงเบนไป 2.7° KCMO เคลื่อนเข้าสู่ trajectory ผิดพลาด MM-3 ยังไม่ทันถอนระยะปลอดภัย KCMO พุ่งเข้าชนด้านข้างของ MM-3 เชื้อเพลิงของทั้งสองลำระเบิดแบบ chain reaction ระบบ self-destruct ของ KCMO ทำงานหลังจากความเสียหายถึง 85% เศษยานทั้งสองลำกระจายในแนวรัศมี 46 กม.
การสอบสวนชี้ปัจจัยหลักดังต่อไปนี้: 3.1 Thruster Calibration Error – KCMO แรงดีดไม่เสถียร มุมดีดเบี่ยงเบน 2.7° Error เกิดจากเซนเซอร์แรงดันชุดที่ 3 ไม่ถูก calibrate หลังการทดสอบพื้น 3.2 MM-3 Clearance Delay ยานแม่ยังไม่ถอนตัวทันเวลา ระบบนำร่องของ MM-3 ตรวจพบสัญญาณที่ผิดไป 0.4 วินาทีช้ากว่าปกติ ระยะปลอดภัย 20 เมตรไม่ถูกทำให้ครบ 3.3 Procedural Oversight ระบบตรวจจับมุมดีดของ KCMO ไม่มี fallback script หากมุมดีดผิด ±3° ระบบควรยกเลิกการปล่อย แต่ไม่ได้ถูกตั้งให้ทำงานใน flight mode จริง
ยาน MM-3 สูญเสียทั้งลำ ยาน KCMO ทำลายตัวเองสมบูรณ์แบบตามโปรโตคอล เศษยานบางส่วนยังคงอยู่ในวงโคจรระยะสั้น (จะสลายภายใน 4–8 เดือน) ภารกิจซ่อมดาวเทียม Ma Ta Boet-01 ล้มเหลวทั้งหมด